Cando chega o outono a Galicia, os días fanse máis curtos, o aire máis frío e o monte vístese de tons dourados. É entón cando aparece un arrecendo que todo galego recoñece: o das castañas asadas. E con el chega tamén unha das festas máis queridas e antigas do noso calendario: O Magosto.

Máis ca unha simple reunión arredor dun lume, o magosto é unha tradición que fala das nosas raíces, da conexión coa natureza e da importancia de compartir coa xente que queremos. Un costume que, coma as mellores historias galegas, mestura o sagrado e o profano, a festa e o recordo.

 

As súas orixes

 

A palabra magosto vén do latín magnus ustus, que significa “gran lume” ou “gran queimadura”. E non é casualidade, porque o lume é o corazón desta festa. Nas aldeas, os veciños xuntábanse para acender unha gran fogueira, asar castañas, probar o viño novo e celebrar o remate das vendimas.

Detrás desa imaxe alegre, o magosto ten tamén un fondo simbólico. Antigamente, o lume representaba a purificación e o renacer. Era un ritual de agradecemento pola colleita, pero tamén unha despedida do ciclo agrícola e unha forma de protexerse de malos espíritos antes do inverno.

De feito, o magosto está moi ligado ao Samaín (a orixe celta do Halloween actual) e ao Día de Defuntos. As familias acendían as fogueiras para quentar o camiño das ánimas que regresaban por unha noite, e as castañas servían como ofrenda ou símbolo de vida.

 

As castañas: o ouro do outono galego

 

Antes de que o millo e a pataca chegaren a Galicia, a castaña era un dos principais alimentos da poboación. Nas casas había sequeiros para conservalas todo o ano, e servían tanto para facer fariña como para doces ou guisos.

Por iso, o magosto é tamén unha forma de render homenaxe a este froito tan noso. As castañas asadas ao lume, cocidas en leite ou mesmo acompañando carnes, son o gran símbolo do outono galego.

Hai quen di que non hai dúas castañas iguais, e que cada unha garda un anaco da historia da nosa terra. Asadas, soltas e algo queimadas polas mans, saben mellor cando se comparten.

O magosto é tamén sinónimo de festa. Mentres as castañas estoupan no lume, o viño novo do Ribeiro, do Valdeorras ou do Courel comeza a correr polas cuncas. E entre risas, contos e coplas, a música tradicional galega non tarda en soar. Non faltan as gaitas, as pandeiretas e os atranques dos máis animados, nin tampouco as caras tiznadas co carbón da fogueira, que segundo a tradición, traen boa sorte para o ano que entra.



Como se celebra o magosto en Galicia

 

Cada recuncho do país ten o seu propio xeito de vivir o magosto:

Ourense é o epicentro desta festa, con magostos populares en prazas e rúas, música e moita festa.

En Lugo e nas montañas do Courel, o magosto celébrase no monte, con gaitas, caldo quente e moita comunidade.

E na Costa da Morte, o magosto mestúrase co mar e co vento, coa xente gozando dun ritual máis íntimo e familiar.

En moitos lugares tamén se fan magostos escolares, onde nenos e nenas aprenden a tradición mentres xogan e comen castañas, garantindo que o costume siga vivo.


O magosto é, ante todo, un acto de comunidade. Unha festa que nos lembra o valor das pequenas cousas: o lume compartido, o sabor do viño e a conversa sen présa. É un momento para parar, para mirar cara o monte e agradecer o que temos. E tamén é unha forma de afirmar quen somos: galegos que celebran o paso do tempo con respecto, humor e moita calor humana.

En Toxo Telecom entendemos ben esa idea de conexión real. Porque conectar non é só unir cables e sinais: é unir persoas, historias e tradicións. O magosto, coma nós, fala de comunidade, de compartir e de facer que o importante (a comunicación, a compañía e o calor), nunca se perda.

Porque, coma dicimos sempre…
O mellor da conexión galega é seguir compartindo o que nos fai únicos.